تابعیت در حقوق بین الملل خصوصی

1. تابعیت ، اصطلاحی در حقوق بین الملل خصوصی ، به معنای عضویت فرد در جمعیت تشکیل دهندة دولت . تابعیت در لغت به معنای پیرو و فرمانبردار بودن است و تابع (جمع : تَبَعه ، اَتباع ) کسی است که عضو جمعیت اصلی یک دولت باشد و به کسی که عضو این جمعیت نباشد، اگرچه مقیم سرزمین آن دولت باشد، بیگانه یا غیرخودی می گویند . تابعیت نشان دهندة رابطة سیاسی ، حقوقی و معنوی هر شخص حقیقی یا حقوقی با دولتی معیّن است و منشأ حقوق و تکالیف شخص قلمداد می شود. مقصود از دولت ، شخصیت حقوقی مستقلی است که از چهار عنصر جمعیت و سرزمین و حکومت و حاکمیت مستقل تشکیل شده است و از لحاظ بین المللی دولتهای دیگر آن را به رسمیت شناخته اند .

بررسى ماهیت تابعیت و اقامتگاه اشخاص حقیقى

محمد هاشم رضایى

اشاره
نوشته حاضر که فرادست خواننده قرار دارد کوشیده است مفاهیم «تابعیت» و «اقامتگاه» را، که از موضوعات ومسائل حقوق بین المللى خصوصى مى باشند، به اختصار مطالعه وبررسى نماید ابتدا به طور اجمال، به پیشینه تاریخى، چگونگى تغییر ملاکها و جدایى آن دو مفهوم از ملاحظات دینى، اشاره نموده است و سپس به معرفى، ماهیت آن دو با توجه به وجود «مرزهاى» مستقل بین المللى که بعد از قرن نوزدهم بین دولتها به وجود آمدند، پرداخته است، و در گام بعد به روشهاى تعیین تابعیت اصلى و در نهایت به تفکیک واحصاء ملاکهاى تفکیک بین مفاهیم «تابعیت» و «اقامتگاه» آشنا خواهیم شد .